2013-11-06
List Pasterski na zakończenie Roku Wiary
1. Wiara w zmartwychwstanie
Obchodzona niedawno uroczystość Wszystkich Świętych, a zwłaszcza Wspomnienie Wszystkich Wiernych Zmarłych, czyli Dzień Zaduszny, stawia przed każdym człowiekiem pytanie o wiarę w życie wieczne. Wątpiący oraz niewierzący nie chcą tego zagadnienia podejmować, lub traktują śmierć jako zakończenie wszystkiego. Tak jedno jak i drugie rozwiązanie jest po prostu ucieczką przed problemem. Ci, którzy wolą o skutkach śmierci nie myśleć, czynią to - jak saduceusze z dzisiejszej Ewangelii - z lęku przed odpowiedzialnością za swoje ziemskie życie. Bardzo ważny problem banalizują rzekomo mądrym wywodem. Podobnie jest także dzisiaj, gdy istotne problemy moralne zamiast rozwiązywać, sprowadza się do środka służącego poniżaniu lub zniesławianiu innych. Opisana w Księdze Machabejskiej rodzina izraelska staje w obronie swojej wiary w Boga w oparciu o przekonanie, że istnieje po śmierci zmartwychwstanie, a z nim także ostateczne wypełnienie sprawiedliwości. Ponieśli śmierć dlatego, że nie chcieli poddać się ówczesnej „poprawności politycznej” i przyjąć propagowanej przez ówczesnych władców pogańskiej religii hellenistycznej. Dla ludzi wierzących istotnym argumentem przemawiającym za życiem wiecznym jest prawda o zmartwychwstaniu, która najpierw spełniła się w Jezusie Chrystusie. Nadzieja na życie wieczne głoszona przez Ewangelię dopełnia odwieczne i naturalne pragnienie człowieka. Natomiast oparta na wierze w życie wieczne ostateczna odpowiedzialność za życie doczesne zobowiązuje do rzetelnego życia tutaj, na ziemi. Oczywiście, można lekceważyć i nie uznawać prawdy o życiu wiecznym, jak to uczynili saduceusze. Ale co dać w zamian tym, którzy zostali w tym życiu pokrzywdzeni? Można podważać inne prawdy wiary, można lekceważyć wiarę i religię jako taką, można nie chcieć poznać całej historii ludzkości budowanej na poczuciu odpowiedzialności. W każdym jednak wypadku trzeba zdobyć się na odrobinę przyzwoitości i przyznać się do lęku właśnie przed odpowiedzialnością.
2. Przyczyny ogłoszenia Roku Wiary
Papież Benedykt XVI dostrzegł bardzo wyraźnie kryzys wiary występujący u wielu współczesnych wyznawców Chrystusa. Dlatego ogłosił Rok Wiary w Kościele. Otworzył go 11 października 2012 r. Ta data nie była przypadkową. 50 lat wcześniej rozpoczął się Sobór Watykański II, który określił zadania Kościoła we współczesnym świecie. Poza tym 20 lat temu otrzymaliśmy Katechizm Kościoła Katolickiego (1992). Jest to dokument ukazujący treść wiary, istotę sakramentów, moralności i modlitwy (Benedykt XVI, Porta Fidei, nr 11). Rok Wiary był zadaniem, które podjął Kościół na całym świecie. Także nasz Kościół lokalny. Archidiecezja i poszczególne parafie włączyły się w jego realizację. Tę refleksję dotyczącą naszej wiary podejmowaliśmy w 770-tą rocznice powstania Archidiecezji Warmińskiej.
3. Cele i znaki Roku Wiary
Ojciec Święty Franciszek, kontynuując dzieło zapoczątkowane przez Benedykta XVI, zapraszał nas wszystkich w Roku Wiary do prawdziwego i nowego nawrócenia do Jezusa Chrystusa jedynego Zbawiciela świata, a także do duchowego oczyszczenia i przemiany. Kościół, chociaż został ustanowiony przez Jezusa Chrystusa, to jednak nieustannie potrzebuje oczyszczenia i pokuty (Porta Fidei, nr 6). Poza tym Kościół został zobowiązany przez Chrystusa do głoszenia Dobrej Nowiny, czyli Ewangelii o zbawieniu. W każdym pokoleniu, na nowo, dzieło to wymaga zaangażowania się wszystkich chrześcijan w ponowną lub pierwszą ewangelizację (Porta Fidei, nr 7). Każdy chrześcijanin jest zobowiązany do życia zgodnego z wiarą, do odważnego jej wyznawania, a także dzielenia się nią w swoim środowisku. Ojciec Święty zwraca uwagę, że należy przypominać sobie wyznanie wiary, które zaczyna się od słów „Wierzę w Boga Ojca Wszechmogącego” lub „Wierzę w Jednego Boga”. Przez wieki chrześcijanie uczyli się wyznania wiary na pamięć i zachowywali je w pamięci poprzez częste osobiste i wspólnotowe powtarzanie (Porta Fidei, nr 9). Szczere wyznanie wiary jest czynem w pełni wolnym. Skłania ku niemu Duch Święty, nie naruszając w niczym wolności i godności osoby (Porta Fidei, nr 9). Także szlachetne życie uczniów Jezusa skłania niewierzących do wiary. Dla przypomnienia ważnych dokumentów nauczania kościelnego umieściliśmy, w ciągu minionego roku w świątyniach, obok Pisma Świętego, postanowienia ostatniego Soboru oraz Katechizm Kościoła Katolickiego. Z tej racji, że niedawno zakończył się I Synod naszej Archidiecezji (25 III 2012), w kościołach była prezentowana również księga naszego prawa diecezjalnego. Na ołtarzu stawialiśmy lampkę oliwną, której światło przypomina Jezusa Chrystusa - Światłość Świata, a także płomyk naszej wiary.
4. Owoce Roku Wiary
W życiu konkretnych osób i wspólnot Archidiecezji Warmińskiej owocem Roku Wiary stało się jej przebudzenie lub ożywienie. Okazją do odnowienia swojej wiary są rekolekcje ewangelizacyjne, które trwają w parafiach i będą kontynuowane. Wielu korzysta z Archidiecezjalnej Szkoły Biblijnej lub z tzw. Kręgów Biblijnych działających w niektórych parafiach. Różnego rodzaju wspólnoty modlitewne umacniają się w wierze. Owocem Roku Wiary staje się jej wzbogacenie, wzrost, większa dojrzałość, co wyraża się w bardziej czytelnych postawach chrześcijańskich na co dzień w podejmowaniu odpowiedzialności na Kościół, za swoją wspólnotę parafialną, za jej przyszłość.
5. Zadania rodziny w procesie przekazywania wiary
W ostatnich dniach października Ojciec Święty Franciszek spotkał się z rodzinami z całego świata. Przypomniał im znaczenie wspólnoty rodzinnej dla pielęgnowania, rozwoju, zachowania i przekazu wiary następnemu pokoleniu. Ojciec Święty powiedział między innymi: „Drogie Rodziny, dobrze o tym wiecie: prawdziwa radość, jaką przeżywamy w rodzinie nie jest czymś powierzchownym, nie bierze się z posiadania rzeczy, ze sprzyjających okoliczności. Prawdziwa radość pochodzi z głębokiej harmonii między ludźmi, którą wszyscy odczuwają w sercu i która sprawia, że odczuwamy piękno bycia razem, wspierania się wzajemnie na drodze życia (…) Tylko Bóg umie z różnic tworzyć harmonię” (Franciszek, Rzym, 27 X 2013). Kończący się Rok Wiary posiada swoje logo. Jest nim łódź z żaglem na wzburzonych falach. To obraz Kościoła, ale i rodziny na niespokojnych falach współczesności. Rodzina może przetrwać i przezwyciężyć wiele zagrożeń i niebezpieczeństw. Potrzebuje jednak spoistości i trwałości. Gwarancją ocalenia łodzi Kościoła jest obecny w niej Chrystus.
6. Uroczyste zamknięcie Roku Wiary
W naszej Archidiecezji zamknięcie Roku Wiary dokona się w Olsztynie 16 listopada br, w kościele współkatedralnym św. Jakuba na Starym Mieście o godz. 12.oo. Jest to dzień Matki Bożej Miłosierdzia, której obraz odwiedza nasze parafie. Tego dnia Arcybiskup-Senior Edmund Piszcz będzie także obchodził zarówno imieniny, jak i urodziny. Na tę uroczystość zapraszamy delegacje wszystkich parafii i wspólnot, tj. przedstawicieli rodzin, kapłanów oraz osoby życia konsekrowanego. Natomiast we wszystkich parafiach Archidiecezji Warmińskiej zakończenie Roku Wiary odbędzie się w Uroczystość Chrystusa Króla 24 listopada br. Przez Rok Wiary w kościołach parafialnych paliła się oliwna lampka. Niech to światło płonie teraz w naszych sercach przypominając polecenie Pana Jezusa: Wy jesteście światłem świata. (...) Tak niech świeci wasze światło przed ludźmi, aby widzieli wasze dobre uczynki i chwalili Ojca waszego, który jest w niebie (Mt 5, 14. 16). Amen.
Olsztyn, dnia o4 listopada 2013 r. Abp Wojciech Ziemba
